Van “Les Halles” tot “Rungis”

HET BEGIN 5e eeuw Een Parijse markt, “le Marché Palu” (of Palud), bevindt zich op het Ile de la Cité. De oorspronkelijke markt zal dan worden overgebracht naar de rechteroever van de Seine, Place de Grève (nu Place de l'Hôtel de Ville). MIDDELEEUWEN 1135 Lodewijk VI beval de verplaatsing van de markt naar het centrum van Parijs, naar een plaats genaamd Les Champeaux ("Petits Champs"), op het kruispunt van drie hoofdstraten, rue Saint-Denis, rue Montmartre en rue Saint-Honoré. 1181 Philippe Auguste verhuist de kermis “Saint Lazare” van de noordelijke buitenwijken van de stad naar de locatie in Champeaux. De eerste twee houten gebouwen werden opgetrokken om commerciële activiteiten (in die tijd vooral non-food) te huisvesten en de overdekte markt kreeg de naam "Les Halles". 1190 Philippe Auguste liet een omheining bouwen om de markt in de stad te integreren. MIDDEN 13DE EEUW Lodewijk IX liet drie nieuwe gebouwen bouwen, waarvan één voor de verkoop van vis op de veiling. Les Halles werd de grootste markt in de hoofdstad en bood een groothandel in levensmiddelen om Parijs te bevoorraden. 1368 De markt wordt drie keer per week gehouden. MODERNE TIJD 1543 Francis I liet de bestaande gebouwen slopen en nieuwe bouwen volgens een ordelijk plan. De activiteit wordt dagelijks en er komt een broodmarkt, een kaas-, eier- en botermarkt. 1720 Om plaats te maken wordt de plantenmarkt verplaatst naar de Quai de la Mégisserie; alleen de snijbloemen blijven over. De tarwemarkt wordt overgedragen en gebouwd op de definitieve locatie; het wordt de beurs. 1785 De begraafplaats van de Innocents wordt verplaatst naar het zuiden van Parijs en maakt plaats voor de kruiden- en groentemarkt (grote groenten, knoflook, uien, laurierblaadjes). HEDENDAAGSE PERIODE 1811 Na een brand lanceerde Napoleon I het project voor een permanente centrale hal tussen de Innocents-markt en de tarwemarkt, die onvoltooid bleef. 1818 Er komt een nieuwe vleeshal, de Marché des Prouvaires. 1848 Het project om een ​​grote centrale hal te creëren voor de bediening van de hoofdstad is nieuw leven ingeblazen. Het project van de architecten Victor Baltard en Félix Callet wordt verkozen. 1853-1870 Er werden tien paviljoenen gebouwd, bedekt met glas en gietijzeren kolommen, gescheiden door een gangpad onder een glazen dak, elk paviljoen met zijn specialiteit (nummer 3 voor vlees, nummer 9 voor vis, enz.). 1900 17.000 ton groenten en fruit passeren Les Halles. 1949 In Les Halles wordt nu 678.000 ton groenten en fruit op de markt gebracht. 1953 Naarmate de verkeers- en naderingsmoeilijkheden verslechterden, besloot een interdepartementale commissie een netwerk van zogenaamde nationale rentemarkten op te bouwen om transacties te stroomlijnen en de transparantie van commerciële operaties te waarborgen. 📷 1959 De verplaatsing van Les Halles buiten Parijs wordt beslist. Aan het einde van het jaar valt de keuze op Rungis. GESCHIEDENIS VAN “Les Halles” De Centrale Hallen werden tussen 1852 en 1878 gebouwd door architect Victor Baltard op de plaats van de “Marché des Innocents”. Twaalf paviljoenen met een ijzeren frame, verlicht door grote ramen, waren met elkaar verbonden door een centrale openluchtstraat in de buurt van de apsis van de Saint-Eustache-kerk. Les Halles werd de grootste markt in de hoofdstad en diende als een groothandelsmarkt voor levensmiddelen om Parijs te bevoorraden … Maar een eeuw later is de markt van Les Halles, die dagelijks meer dan 5.000 ton vers voedsel levert aan bijna 8 miljoen Parijzenaars, veel te krap in de steegjes van het oude centrum. Het is een gigantisch labyrint, opgeroepen door Emile Zola in "Le ventre de Paris" (1873). Om redenen van hygiëne en goederenvervoer besloot Charles de Gaulle in 1960 om de uitgestrekte markt 12 km ten zuiden van Parijs over te brengen naar Rungis, in de Val-de-Marne. Dit is de 'verhuizing van de eeuw'. De overdracht, waartoe in 1959 werd besloten door generaal de Gaulle, werd toevertrouwd aan Libert Bou, vice-voorzitter van het permanent comité van MIN, die de eerste president van Rungis en zijn geannexeerde zones werd. In 1964 werd begonnen met de bouw van het vispaviljoen, negen groente- en fruitpaviljoenen, vier zuivel- en gevogeltepaviljoenen, het snijbloemenpaviljoen en het bestuurscentrum.

afb.:wikimedia

afb.:eurodis-viande