Marie Bashkirtseff, een groot talent maar een vrouw...

 

Afbeelding Wikipedia 

Heb je ooit gehoord van Marie Bashkirtseff, een meisje dat zoveel talent had en alles had kunnen worden als ze maar een jongen was geweest. Ze werd geboren in 1858 en sterft al in 1884, onderweg legt ze een opmerkelijk parcours af, voortgestuwd door de woede omdat ze als meisje amper kansen krijgt.

Als kind zwierf ze Europa en de flamboyante steden af aan de zijde van haar alleenstaande moeder, een adelijke dame uit Oekraïne die de wereld wou zien. Haar belevenissen schrijft ze vanaf haar twaalfde neer in haar dagboek, dat minutieus dag na dag wordt bijgehouden tot ze sterft op haar 25ste.

Moeder en dochter ook in Parijs terecht waar de dochter onder de indruk raakt van de schilders die ze ontmoet in de straten en waar ze binnengluurt in de ateliers en in de Ecole des Beaux Arts, alleen … die school is niet voor haar toegankelijk, want zij is een meisje. Vrouwen worden in die tijd niet toegelaten. 

« On voyait l’École des beaux-arts. C’est à faire crier. Pourquoi ne puis-je aller étudier là ?! »

Ze mag wel gaan schilderen in de private ateliers waar ze een heleboel gelijkgestemde jonge vrouwen leert kennen. Louise Breslau, een collega, vertelt: ‘het was het meest levendige en voorname meisje dat ik ooit heb leren kennen.’

Op een dag schildert ze het atelier Julian met alle meisjes, vrouwen aan het werk. In haar dagboek staat te lezen hoe ze het onderwerp van dit schilderij eigenlijk maar minnetjes vindt, maar toch voelt ze zich verplicht om dit te schilderen, om te tonen aan de wereld waar meisjes worden weggestopt. Ze beeldt de klas af tijdens het schilderen van mannelijk naakt, een statement want net het schilderen van naakt werd gebruikt als argument om vrouwen en meisjes weg te houden van de Ecole des Beaux Arts.

Afbeelding Artistkrezo

Ze schrijft ook voor het feministische blad La Citoyenne, over kunst en cultuur en vooral over vrouwen en meisjes. Ze levert kritiek op werk van mannen dat de Salons haalt terwijl beter werk van vrouwen wordt vergeten.

In het jaar van haar overlijden schildert ze ‘Un Meeting’ (jawel in het Franglais). Je ziet op de afbeelding een groepje jongens in de straat, alleen maar jongens. Ze maken plannen, ze houden een meeting. In de verte rechts op het schilderij wandelt een meisje weg. Ze is niet uitgenodigd, ze is niet welkom.

Afbeelding Wikipedia 

Ze sterft op haar 25ste aan TBC...