Rue du Croissant(2de arr)

Reeds vermeld vanaf 1612,waarschijnlijk zo vernoemd naar een uithangbord van een halve maan en gelegen langs het kerkhof St. Joseph(verdwenen anno 1796),ooit de eerste begraafplaats van Molière en de moeder van W.A.Mozart. Vroeger een zeer bruisende straat waar vooral pers en uitgeverijen de dienst uitmaakten,maar heden rest daar weinig zichtbaars nog over.Balzac was een habitué in het straatbeeld en Le Café du Croissant de ontmoetingsplek van al wie daar rond verbleef.Dit café,nu “bistro du croissant” was op 31 juli 1914 het plaats delict van de moord op Jean Jaurès,de socialist die onvermoeibaar tegen de eerste W.O. pleitte. Eenmaal op het eind van de straat komt men in de Rue du Sentier en loop je a.h.w. recht in het “Maison Mozart” waar de componist als prille twintiger met zijn moeder verbleef gedurende enkele maanden,tevergeefs wachtend op een ontmoeting met koningin Marie Antoinette. NB:op fb-pagina Parijsk&Franske ook een mooie bijlage van Ludovik (juli 2021) hierover. Zoals eerder aangegeven stierf mama Mozart in 1778 in dit huis en werd begraven in op het bijliggende kerkhof St.Joseph. Anna Maria Mozart stierf aan koorts op 3 juli 1778, rue du Gros-Chenet (rue du Sentier). Haar begrafenis vond plaats in de Saint-Eustache-kerk in Parijs in aanwezigheid van haar zoon, en haar lichaam werd begraven op de Saint-Joseph-begraafplaats. Het parochieregister van Saint-Eustache geeft aan: Op deze dag werd Marie-Anne Pertl, 57 jaar oud, echtgenote van Léopold Mozart, koordirigent in Salzburg, Beieren, die gisteren stierf in de rue du Groschenet, begraven op de begraafplaats in aanwezigheid van Wolfgang Amédée Mozart, haar zoon, en van François Heine, trompettist in de lichte cavalerie van de Koninklijke Garde, een vriend. Het graf van Anna Maria Pertl bestaat niet meer op de kleine begraafplaats van Saint-Eustache, maar in 1953 werd er een gedenkplaat aangebracht . Uitsmijtertje: Colette Renard heeft dit straatje vereeuwigd in een chanson:”Rue du croissant” in 1960. Tekst: Rue du croissant C' qu'on a pu rigoler Qu'est-ce qu'on s'en est payé Quand on avait dix ans Rue du Croissant Qu'est-ce qu'on a pu casser Comme carreaux dans l' quartier C' qu'on a fait comme boucan Rue du Croissant C' qu'on a pu en tirer Des sonnettes, des pieds d' nez À tous les honnêtes gens Rue du Croissant C' qu'on a pu ramasser Comme claques et comme volées On en parlera longtemps Longtemps Qu'est-ce qu'on a pu s'aimer Qu'est-ce qu'on s'en est payé Quand on avait quinze ans Rue du Croissant Y avait pas d' marronniers Ni d'oiseaux pour chanter Nos amours de printemps Rue du Croissant Mais qu'est-ce qu'on s'est aimé Qu'est-ce qu'on a pu rêver Au milieu des passants Rue du Croissant Moi, j' peux pas oublier Le plus p'tit des pavés Ça fait pourtant longtemps Longtemps Qu'est-ce que j'ai pu pleurer L' jour où tu m'as quittée Pour faire ton régiment J'avais vingt ans Qu'est-ce que j'ai pu guetter L'arrivée du courrier Tu m'oubliais sûrement Rue du Croissant Qu'est-ce que j'ai pu pleurer Le jour où j'ai retrouvé Tes yeux indifférents Rue du Croissant C' que la vie peut changer C' qu'on avait rigolé C' qu'on avait pu s'aimer Et pour ne plus jamais pleurer J'ai mis longtemps, longtemps Longtemps
afb.:wikimedia

Populaire posts