Prachtig stukje architectuur op de Boulevard des Italiens:La Maison Dorée. (Paris9)

Het verhaal van Maison Dorée begint met het voormalige hotel particulier op deze plek van Mme de Ferrières, bekend bij de graaf van Stainville-Choiseul, waar later Madame Tallien woonde. Deze stond bekend als 'Notre Dame de Thermidor ', de beroemdste van de Merveilleuses , een groep excentrieke en waanzinnig modieuze vrouwen ten tijde van het Franse Directoire (1795-1799). Het verhaal gaat verder met Café Hardy, beroemd tijdens het rijk van Napoleon, dat werd gevestigd op de kruising van de Boulevard de Gand (nu Boulevard des Italiens) en de rue Cerutti (nu rue Laffitte). Volgens gastronomen uit die tijd "kon je in Café Hardy "de beste karbonades van Parijs eten, en omeletten gevuld met truffels ... die een stervende man terug eetlust zouden geven…….. Het was het duurste restaurant van Parijs, aangekondigd door toentijdse kranten: "Je moet rijk zijn om bij Hardy te dineren en moedig om bij Riche te dineren"; Café Riche lag aan de andere kant in de rue Laffitte). Het pand werd in 1836 voor een zeer hoge prijs verkocht aan de gebroeders Hamel, die al eigenaar waren van café de Chartres, bekend als Le Grand Véfour , in het Palais-Royal. Het bouwwerk werd grotendeels herbouwd in 1839. Het beroemde restaurant van "La Maison Dorée", gebouwd in 1839 door Victor Lemaire, architect-ondernemer, geopend in 1841, was opgestart door Louis Verdier en werd vervolgens beheerd door zijn zonen Ernest en Charles. Aanvankelijk heette het restaurant "Restaurant de la Cité", maar vanwege de luxueuze inrichting, met schilderijen en spiegels, en vergulding op de balkons en balustrades, noemde het publiek het "Maison Dorée, het "Vergulde Huis". De prachtige wijnkelder van het restaurant, met 80.000 flessen wijn, trok de rijke feestvierders en feestgangers van Parijs. Mensen die daar dineerden waren onder meer de toekomstige koning Edward VII en kunstverzamelaars. Romanschrijvers uit die tijd waren daar te vinden, waarvan de bekendste Balzac was, die daar een personage uit zijn romans, Lucien de Rubempré , liet eten. In het eerste boek van de roman “A la recherche du temps perdu” komt Marcel Proust’s personage Swann het restaurant binnen op zoek naar Odette: als hij haar daar niet aantreft, maakt een overweldigend gevoel van angst hem duidelijk dat hij diep verzonken is in liefde met haar. . Er wordt beweerd dat het gerecht tournedos Rossini is gemaakt door de chef-kok van Maison Dorée, Casimir Moisson, die het recept heeft gemaakt voor de componist Gioachino Rossini, een vaste klant. In het gebouw boven de restaurants openden verschillende kranten redacties. In 1853 verhuisde Alexandre Dumas het kantoor van zijn krant Le Mousquetaire naar het gebouw. Het Maison Dorée werd uiteindelijk in 1902 gesloten. Het gebouw werd opgedeeld in verschillende kantoren en winkels. In 1909 werd een deel van het gebouw een postkantoor. BNP, met het hoofdkantoor aan de overkant van de rue Laffitte, kocht het gebouw in 1970 en liet het renoveren. Let vooral op de friezen met die mooie dierentaferelen,gered van de sloop door patrimonium beschermers.

afb.:Wikipedia

afb.:Paris la douce

afb.:e-monument