Poupée de cire,poupée de son _ France Gall - het hele verhaal

Kleindochter van Paul Berthier, organist van de kathedraal van Auxerre en medeoprichter van de Petits Chanteurs de la Croix du Bois. France Gall is de dochter van Robert Gall, een voormalige operazanger en auteur van honderden liedjes. Na een eerste singletje (200000stuks) houdt ze de school voor bekeken en wordt ze de ‘lolita-pop’ van de jeugd.Ze richt zich naar Serge Gainsbourg voor haar volgende plaatjes zoals:”N’écoute pas les idoles” en “Laisse tomber les filles”.Gainsbourg was eigenlijk meer bezig met jazz,bossa-nova en rock;al had hij ook reeds chansons geleverd aan Gréco(“L’amour à la papa”) en Isabelle Aubret(“La chanson de Prévert”). Zijn liedjes gaan vaak controversieel en gaan in tegen de stroom van modieuze onderwerpen, en toch…… Bij het begin van het schooljaar in 1964 werd France Gall uitgeroepen tot opvolgster van Sylvie Vartan door het populaire blad Salut les Copains.Verkozen boven Sheila en Françoise Hardy notabene!En het is precies dàn dat het verhaal begint nml. op 15 oktober 1964.Serge ontdekt meer over zijn liedjesvertolkster via het blad Mademoiselle Age Tendre en zet zich onmiddellijk aan het werk met de eerste zinnen van “Poupée de cire” mede door de bloedmooie foto van haar in het magazine.Geen gebrek aan inspiratie. 

Met dit liedje wordt ze uitgezonden naar het Eurovisiesong Festival om Luxemburg te vertegenwoordigen.Op 20 maart 1965 vertrekt ze naar Napels met Serge en Brigitte Berthollier,haar vertrouwenspersoon.’S namiddags zijn er problemen met het orkest dat het vlugge ritme maar niks vindt en het gedrag van Gainsbourg en ze protesteren.Gainsbourg steigert en dreigt naar Parijs terug te keren …….. France neemt het allemaal niet zo ernstig op en vertolkt het liedje met verve voor 200000 tv-kijkers. Met het gekende resultaat! 

Als ze als overwinnaar wordt uitgeroepen komt ze op het podium nog eens haar winnende liedje zingen. De Engelse kandidate die vooraf door iedereen werd uitgeroepen tot de winnares en die tot de laatste punten binnen kwamen ook aan de leiding stond, een zekere Kathy Kirby, kan het niet verkroppen dat dat jong nonchalant wicht de wedstrijd heeft gewonnen. Bij het verlaten van het podium geeft ze France een ferme klets in het gezicht.

Net na de overwinning belde ze haar toenmalig vriendje op, Clo Clo (Claude François) kon niet verkroppen dat ze meer succes had dan hij en zei haar... Je was vreselijk, je hebt nog nooit zo slecht gezongen. T'a peut-êt gagnée mais tu l as perdu... De twee na het festival zullen nog even samenblijven maar de fut is uit de relatie. Dat zal dan weer leiden tot de Cloclo klassieker "comme d'habitiude" Gevierd als internationale vedette keert ze alleen terug naar Parijs niet beseffend welke impact deze overwinning haar wacht. De Franse pers was nogal negatief (zege van Luxemburg) maar Serge liet niet toe dat zijn zangeres werd bejegend en loofde haar stemvastheid wat ze van vele yéyé-artiesten niet konden zeggen. Hij zei:”France Gall is een dubbelzinnige persoon;onder de mom van kinderlijke vriendelijkheid durft ze het ‘systeem’ aanvallen wat van anderen niet gezegd kan worden….;ze is Alice in Wonderland…..als je deze oester weet te openen ontdek je een parel….anders vindt je een mossel…”(sic) France Gall was opeens een wereldster tot in het verre Japan.Ze neemt het liedje op in meerdere talen en verkoopt meer dan anderhalf miljoen plaatjes,een record die tijd. Nadien verklaarde France Gall dat ze ondanks ze wel een 15tal liedjes opnam van Serge ze hem slechts een 8tal keren ontmoet heeft.

foto:wikipedia