Porte des Lilas - het acteerdebuut van Brassens (ook het einde van zijn acteurscarriere) en een filmstudio in de metro...

In de Metro Porte des Lilas, de enige die het rookverbod mag overtreden - afbeelding Wikipedia

In 1957 gaat Georges Brassens voor het eerst 'acteren'. De film krijgt de titel 'Porte des Lilas' en de regisseur René Clair heeft de handen vol met de 'stijve' Georges. Nochtans moest Georges er vooral 'zichzelf' spelen, zijn personage in de film krijgt geen naam maar wordt enkel "L'Artiste" genoemd. Georges Brassens is ervan overtuigd dat hij zichzelf mag spelen. Maar toch wil de regisseur hem laten plooien naar het scenario, naar het idee dat René Clair zelf in zijn hoofd heeft.

Het verhaal zelf vertelt over een dief en een artiest die elkaar ontmoeten in een café. De dief neemt de artiest mee in zijn boevenavonturen en de artiest kan daar moeilijk mee om. En uiteindelijk gaan de twee in conflict over een meisje, Marie.

Het is de enige keer dat Brassens zich liet verleiden voor een film. Achteraf vertelde hij:

"Ik kreeg een psychologie die niet de mijne was. Toen ik mezelf zag op het scherm, herkende ik mezelf niet eens. En in zo'n studio is het altijd zeer warm en ik heb een hekel aan die warmte. Ik liep er gewoon verloren tussen al dat volk dat staat te roepen 'Silence' en 'Taissez vous'. Echt waar, als ik nog eens in een film zou spelen, dan zou het publiek dat niet meer pikken. En het publiek zou gelijk hebben, want ik ben gewoon gemaakt om liedjes te maken, geen films".

De film waarin l'Artiste toch een paar liedjes mag zingen levert wel een mooie 'bande originale' op met "Au bois de mon Coeur" als bekendste lied. Vreemd genoeg is het lied 'Porte des Lilas' van Brassens niet uit deze film en is van veel latere datum.

Maar Brassens en de Porte des Lilas zullen altijd verbonden blijven.

« Comm' j'étais en quelque sorte
Amoureux de ces fleurs-là
Je suis entré par la porte
Par la porte des Lilas ».

In het metrostation 'Porte des Lilas' zijn later mozaieken aangebracht met afbeeldingen die verwijzen naar Georges Brassens of naar zijn liedjes.

Er is trouwens nog een Franse zanger die een lied heeft geschreven over dit metrostation of toch vooral over de man die aan de ingang van dit station de kaartjes moet doorboren...Le poinçonneur des Lilas (Gainsbourg).

Een deel van dat station heeft trouwens een bijzonder leven geleid. Een stuk van het station is afgesloten voor het publiek en niet meer in gebruik en dient als filmset. De jaarboeken van de Parijse metromaatschappij RATP vermelden jaarlijks zo'n 200 000 euro aan inkomsten door verhuur van dit stukje station. Er zijn scenes voor 26 films opgenomen, Amelie Poulain is daarvan de bekendste. Verder ook reclamefilmpjes, onder andere voor Microsoft en Givenchy en het is ook een gedroomde plaats voor een leuke videoclip... Elle a fait un bébé toute seule van J.J. Goldman is voorzien van beelden uit dit station