Een wondermooie hit uit ’75 van Nino Ferrer: LE SUD.

Eén van de hits van de zomer van 1975 blijft ongetwijfeld ‘Le Sud’ van Nino Ferrer. Maar voordat deze titel naar de top van de hitlijsten klom, kende deze titel een ietwat gecompliceerde geschiedenis. Na drie jaar in Italië te hebben doorgebracht, keerde Nino Ferrer in 1971 terug naar Frankrijk. Vervolgens vestigde hij zich in Rueil-Malmaison, in de westelijke buitenwijken van Parijs, in een groot wit huis in koloniale stijl. “La Martinière”, zoals het heette, doet hem denken aan Italië en Nieuw-Caledonië, waar hij een deel van zijn jeugd doorbracht. En het is precies in dit huis, waar hij naartoe verhuisde, dat hij “Le Sud” componeerde. Terwijl van de hymne aan vrede en vakanties meer dan een miljoen exemplaren worden verkocht, terwijl heel Frankrijk zijn prachtige refrein schreeuwt, blijft er nog steeds een vraag bestaan ​​die fans kwelt: waar is het beroemde huis gelegen? Waar is dit Zuiden? We stellen ons een mooi hoekje van Spanje voor, een huis aan de Rivièra. We bekijken alles wat sterk of maar enigszins lijkt op Louisiana, Italië... Helaas, de waarheid wijkt verre af van de ideeën die we die zomer hadden. Wie had kunnen geloven dat Nino aan Rueil-Malmaison dacht toen hij zijn toekomstige succes schreef? In La Martinière om precies te zijn, een mooie residentie met een koloniale uitstraling, een huis in Amerikaanse stijl uit het Oude Zuiden. Daar kan hij zijn passie voor New Orleans de vrije loop laten, voor de jazz waar hij meer dan wat dan ook van houdt, voor etnografie, voor reisdromen... In 1972 installeerde Agostino Ferrari alias Nino Ferrer een studio-opname in zijn huis in Rueil . Het was ook de tijd van zijn ontmoeting met Mickey Finn, die speelde met Jimmy Page van Led Zeppelin. De twee kunnen uitstekend met elkaar overweg en gaan binnenkort samenwerken. Die zomer was het erg warm in Martinière. Er is Kinou, zijn beschermengel, zijn secretaris, die binnenkort zijn vrouw zal worden. Er is ook Radiah Frye, een Amerikaanse zangeres..(ook te zien op de hoes vd single). Wat voelt hij zich goed in de zoetheid van deze maand augustus, omringd door zijn muzikantenvrienden en zijn vrouwen! Wat hij op deze dagen schetst, zal hem succes en fortuin brengen. Met dit succes zal hij eindelijk zijn “Sud” kunnen verwerven. Zo zal de Taillade,in de Lot zijn paradijs zijn. Het was midden jaren ’70 dat de zanger zich met zijn gezin in de Lot kwam vestigen. Nino Ferrer hield van deze plek, dit gebied, dit landschap, deze natuur die we hier Quercy Blanc noemen. Door het succes van “La maison près de la fontaine” en “Le Sud” kon hij “La Taillade” kopen, een huis in de buurt van Montcuq. Hij richtte daar een werkatelier op. In 1989 nam hij een Marseillaise op met het koor van Montcuq voor de show “Champs Élysées”. In dit familiehuis in Saint Cyprien, vlakbij Montcuq, zag hij zijn twee zonen opgroeien. Zaterdag 13 augustus 1998 pleegde Nino Ferrer zelfmoord in een veld met een jachtgeweer. Ten prooi aan zeer duistere obsessieve gedachten heeft de zanger de dood van zijn moeder, die twee maanden eerder stierf, nooit kunnen aanvaarden. Zelfverzekerd had hij alles voorbereid voor de laatste dag van zijn leven. Het lichaam van Nino Ferrer werd gecremeerd. Zijn weduwe, Kinou Ferrari, stierf op 17 maart 2022 op 74-jarige leeftijd in Lendou-en-Quercy. Zijn grafsteen staat in Montcuq.

 

afb.: discogs

afb.:sengae.canalblog