Een Meesterwerk geschilderd met gedroogde resten van het hart van de koningen...

afbeelding Wikipedia

DIT OP ZICH NIET ZO BIJZONDERE SCHILDERIJ (HOLLANS KEUKENINTERIEUR) VAN EEN VRIJ ONBEKENDE SCHILDER UIT DE ELZAS (MARTIN DRÖLLING) DIE ZIJN CARRIÈRE UITBOUWDE IN PARIJS, LIGT ERGENS IN DE KELDERS VAN HET LOUVRE… OP ZICH WEINIG BIJZONDER… WARE HET NIET DAT ER BIJZONDERE VERF IS VOOR GEBRUIKT.

Het schilderij is geschilderd met verf op basis van het hart van leden van de Koninklijke Familie van het oude Frankrijk. Zo staat het te lezen in documenten in de Franse archieven.

In 1793 (net na de onthoofding van Louis XVI) krijgt architect Louis François Petit Radel de opdracht om zich te ontdoen van 45 harten van koningen en leden van de koninklijke familie. De Franse koningen werden begraven in de abdij van Saint Denis. Maar bij begrafenissen van de koningen, koninginnen en andere leden van de koninklijke familie was het de gewoonte om het hart, de hersenen en de ingewanden te verwijderen uit het lijk. Dit moest vooral zorgen dat de koning langer opgebaard kon worden en dus langer kon ‘getoond’ worden aan zijn onderdanen. Het hart kreeg nog een bijzondere behandeling. Het werd in terpentine gedoopt en vervolgens gedroogd. De koning had op voorhand kunnen kiezen waar zijn hart dan moest bewaard worden en dat was op een plaats waar “zijn hart lag”. Alle harten zijn ondertussen verdwenen dankzij architect Petit Radel, enkel dat van Anne de Bretagne ligt nog op zijn plekje in het klooster van de Karmelitessen in Nantes.

Wat heeft Louis François Petit Radel gedaan met de rest van de harten… die werden vermalen en gebruikt om er “brun de mummie” van te maken. De kleur werd gehaald uit de mummie, ondergedompeld in alcohol, gemengd met olie. Pigment van organen was in die periode bijzonder ‘in’, Eugène Delacroix was een van de grote fans. De mummieverf werd ook echt gemaakt met gemalen deeltjes van Egyptische mummies. Eerst wordt mummiepoeder verwerkt in een soort van nep-medicijnen die kunnen zorgen voor genezing en mystieke momenten… Maar ook de harten van de koningen en hun familie waren door de behandeling gemummificeerd en toen de architect Petit Radel de opdracht kreeg om de harten te laten verdwijnen, maakte hij er mummiepigment van. En zijn vriend Martin Drölling kocht er een stuk of twaalf, zijn brieven getuigen dat hij het heeft gebruikt voor dit schilderij.