De revolutionaire kalender van Carcassonnais Fabre d'Eglantine was milieuvriendelijk!
Op 5 oktober 1793 nam de Nationale Conventie het principe aan van een nieuwe kalender die ‘Revolutionair’ zou worden genoemd, om deze te onderscheiden van die van het Ancien Régime. Het project van de dichter Fabre d'Eglantine uit Carcassonne werd gekozen en zou worden gebruikt voor alle officiële handelingen tot de intrekking ervan door Napoleon I, op 11 Nivôse van jaar XIV (1 januari 1806).
Het republikeinse register of de decadier, want zo moet het genoemd worden, verwijdert alle verwijzingen naar heiligen. Deze worden vervangen door personages uit de oudheid, hedendaagse beroemdheden en vooral elementen uit de natuur.
De weken maken plaats voor decennia die niets poëtisch hebben: Primi, duodi, tridi, quartidi, quintidi, sextidi, septidi, octidi, nonidi en decadi.
De vijf complementaire dagen vieren nationale feestdagen; ze worden de Sans-Culottides genoemd: Feesten van deugden, genialiteit, werk, mening, beloningen.
Aan de andere kant zou de naamgeving van de nieuwe maanden de bewondering afdwingen van de meest milieuvriendelijke mensen van vandaag. Als Fabre de twaalf maanden van het jaar behoudt, geeft hij ze namen die verband houden met de natuur en waarvan de eindes de seizoenen markeren.
Het jaar begint op de dag van de herfstnachtevening, 22 september. Om precies te zijn, de 1e Vendémiaire. Deze keuze wordt symbolisch gemaakt op basis van een gelijkheidsbeginsel, omdat het de tijd van het jaar is waarin de lengte van de dag identiek is aan die van de nacht.
Hij is verdeeld in vier seizoenen, waarvan het einde als volgt is ontworpen... Herfst =”air”, Winter in “ôse”, Lente in “al”, Zomer in “or”
. Vendémiaire, van het woord Vendemia, betekent de druivenoogst
Brumaire kondigt het laatste seizoen aan
Frimaire, de tijd van de vorst.
Nivôse, van het woord Nivis, wat sneeuw betekent
Ventôse, van het woord wind
Pluviôse, regenval die doorgaans in maart valt
Germinal is de maand van de eerder bevruchte aarde
Floréal, van het woord Flos, wat bloem betekent
Préréal, van het woord prairies, omdat ze in die tijd werden gemaaid
Messidor, van het woord Messis, wat oogst betekent
Fervidor, van het woord Fervidus, wat branden betekent
Fructidor, van het woord Fructus, vruchten.
Wie was Fabre d’Eglantine?
Philippe François Nazaire Fabre, beter bekend als Fabre d'Églantine (Carcassonne, 28 juli 1750 – Parijs, 5 april 1794) was een acteur, toneelschrijver, dichter en Frans revolutionair. Hij zetelde in de Nationale Conventie. Hij was ook een speculant en oplichter, die de doodstraf kreeg voor een corruptieschandaal. Op artistiek vlak is Il pleut, il pleut, bergère – nog steeds een populair kinderliedje – misschien zijn grootste erfenis.
Robespierre verzamelde bewijzen tot er op 12 januari 1794 voldoende materiaal was om Fabre te arresteren. Op 5 april kwam hij met de andere dantonisten onder de guillotine. Op weg naar het schavot deelde hij handgeschreven gedichten uit aan de toeschouwers.
afb.:Babelio
afb.:Wikipedia
